शोध अज्ञाताचा, साधण्या संवाद अज्ञाताशी .....४ - आयुष्याचे कोडे

दिनांक - ३१/०३/२०१५ - शोध अज्ञाताचा, साधण्या संवाद अज्ञाताशी .....४ 

कोडी सोडवायला आवडो अथवा न आवडो, आयुष्याचे/जीवनाचे  न सुटणारे कोडे आपल्या पैकी प्रत्येकाला अथवा बहुतेकांना पडतेच. सुटणार नाही हे ठाऊक असूनही जेंव्हा आपण आपल्याशी एकांतात असतो तेंव्हा कळत-नकळत आपले मन, आपली बुद्धी ते सोडवायचा प्रयत्न करते. काही हे कोडे सोडविण्याच्या नादातून, व्यसनातून प्रयत्नपूर्वक सुटका करून घेऊ शकतात पण बहुतेक अधूनमधून वा नेमाने ते सोडविण्याचा प्रयत्न जाणीवपूर्वक वा अजाणता करीत राहतात.

मे ते जुलाई १९९६ ह्या दोन महिन्याच्या अमेरिका यात्रेत मी सगळ्यांमध्ये असूनही एकटेपणा पहिल्यांदा अनुभवला, एकांत अनुभवला आणि तो पर्यंत जीवनाच्या एका टप्प्यापर्यंत पोचलो होतो त्यामुळे सरलेल्या आयुष्याचा, केलेल्या कमाईचा, ते जगता जगता निर्माण झालेल्या कोड्याचा आढावा घेणे आपोआप / अटळपणे झाले. या आढाव्या सोबत “शोध अज्ञाताचा” हा track ही चालूच होता – या दोन्हींच्या संदर्भातली ही कविता ........

कविता – आयुष्याचे कोडे (मूळ लेखन – ०४/०६/१९९६; पुनर्लेखन २४/०३/२०१५)

(मूळ लेखन – ०४/०६/१९९६ Hotel Carlyle Suits, Washington, USA 00.00 to 0.25 am; पुनर्लेखन २४/०३/२०१५ हॉटेल लेवाना – लखनौ दुपारी ३.३० ते ५.३० )

ह्या एकटेपणात, एकांतात

बसलो आहे सोडवावयास आयुष्याचे कोडे          ||

बालमासिकातील चित्रकोड्यांतील

उंदराला पोचावयाचे असते बीळापर्यंत

भुकेल्या सशाला गाजरापर्यंत

हरवलेल्या कोकराला आईपर्यंत

मी पोहोचू पाहिले साऱ्यांपर्यंत

चूक तिथेच झाली बहुतेक

गुंतागुंत तिथेच झाली कदाचित

नको त्या मार्गावरून भरकटलो

दिशाभान हरपलो, आकांतलो

ओढल्या नको त्या दोऱ्या

हातानी कापऱ्या, अधिऱ्या

निरगांठी बसल्या अनेक

न सुटणारा झालाय गुंता

न सुटणाऱ्या कोड्यात आता

मी गुरफटून गळफांस लागलेला                 ||

चित्रकोड्यातल्या त्या साऱ्यांना

कोणीतरी दुसरा पोहोचवतो तरी मुक्कामी

इथे दुसरा निव्वळ सर्वसाक्षी, निष्क्रिय

मला स्वतःलाच सोडवावे लागणार

माझ्या आयुष्याचे कोडे                  ||

ह्या एकटेपणात, एकांतात

बसलो आहे सोडवावयास आयुष्याचे कोडे          ||