कविता – विमान प्रवास

दिनांक - १२/०६/२०१४ 

कविता – विमान प्रवास

विमानाची आकाशात झेप सारे आधार सोडून

आपणही सारे आधार सारी जोखड कापून

निसंग व्हाव सारी आवरण काढून ||

मृत्यू सहप्रवासी प्रत्येक क्षणाचा आपला

इथे आपल्याला मांडीवर घेऊन बसलेला

अनुभवीत उबदार, गुबगुबीत स्पर्श त्याच्या मांडीचा

आरामशीर रेलावत पाहावा  नजारा बाहेरचा  ||

शुभ्र कापशी वा मदमस्त काळ्या ढगांनी  

अनेकविध रंगांनी , बहुकोनीय किरणांनी

रचलेला केलिडोस्कोप पहावा निसर्गाचा

ठेवून सताड उघडा दरवाजा ओठांचा ||

सळसळता डोळ्यासमोर विजेची नागीण

गपकन डोळे घ्यावे मिटून

पडता /पसरता इंद्रधनुष्य विमानात

खेळून घ्यावी रंगपंचमी मनसोक्त ||

   

पांढऱ्या कापशी ढगातून अलगद सरकताना विमान

बांधावा महाल स्वप्नांचा अलवार डोळे मिटून

काळ्या महिषी ढगात झिंगल्यागत लथडणारया विमानात

खेळावी बुलफाईट जरी भीतीचा गोळा असता पोटात ||

मनमुराद असे खेळून भागल्यावर

विमान सुखरूप उतरल्यावर

उतरावं मृत्युच्या आश्वस्त प्रेमळ मांडीतून

ठेवावा पाय धरतीवर त्याचं बोट धरून

लहानुला आईच्या कुशीत शिरतो तसा ||

(revised thoroughly on 12th June 2014)