कविता – जाणवणे तुझे असणे

कविता – जाणवणे तुझे असणे  (०८/१२/२०१४ संध्याकाळ ते रात्र)

वेडापिसा वारा सैरभैर वाहता

झाडे, पाने, वेळूनी शीळ घालता  

आसमंती अनाहत नाद निनादणे

जाणवणे तुझे असणे                    ||

पावसाने आकंठ न्हाऊ घातल्यावर 

तिरप्या सोनेरी किरणांनी सजवल्यावर

कातळांचे हिरव्याने सजीव होणे

एकांतात ऐकलेल्या निसर्ग गोष्टी सांगणे

जाणवणे तुझे असणे                    ||

रखरखणाऱ्या उन्हाने जाळता सृष्टीला

सावली शोधणाऱ्या प्राण्यांना, प्रवाशाला

खुरट्या झुडुपाच्या सावलीचे विशाल होणे

मायाळू पंखांखाली घेणे

जाणवणे तुझे असणे                    ||

आपल्यातल्या कोण्या एकाने

सारे स्वार्थ, भेदाभेद विसरणे

कणनकण दुसर्‍यांसाठी झिजवणे  

अनाथांचा नाथ होणे

जाणवणे तुझे असणे              ||

असे अव्यक्त तुझे जाणवत राहणे

मृगजळासारखे तुझे दूर दूर पळणे

पाऱ्यासारखे पकडता न येणे

तू न मिळण्याने असण्यातला विश्वासच उडणे

अचानक कधीतरी माझ्यातला मी लोपणे         

लक्कन मा‍झ्यातच जाणवणे तुझे असणे          ||