कविता - कालक्षण

दिनांक - २५ / १२/२०१४ 

 कविता – कालक्षण  

अनादी, अनंत, अनाकलनीय काळ

समस्त ब्रम्हांड, माणसे, त्यांच्या संस्कृती, सृजने

सार सार त्याच्या अखंड प्रपातात वाहून नेणारा           ||

सर्वशक्तिमान, निर्मम, प्रपाती काळाचा विचार

सर्वार्थाने छिन्नविछिन्न करीत असताना

तिच्या होकाराचा क्षण,

बाळाच्या पहिल्या स्पर्शाचा क्षण

आपले माणूस काळाआड जाण्याचा क्षण

असे अनेकानेक जिवंत क्षण

येतात अमृतकुंभ होऊन

जीवन संजीवनी घेऊन                  ||

जिजीविषा संपवणाऱ्या

अस्तित्व मिटवणाऱ्या

अज्ञातात ओढून नेणाऱ्या

निर्गुण, निराकार काळाचेच हे क्षण  

आहेत आज तेच माझे जीवन

आहेत आज तेच माझे अस्तित्व           || 

(मूळ लेखन १९९५-९६, पुनर्लेखन २५/१२/२०१४)